De koekoek roept zijn eigen naam, wat ongeveer klinkt als een hol aanhoudend “goe-koeh“, waarbij het begin met iets meer nadruk en op iets hogere toon is. De roep wordt enkel door het mannetje geuit en is een echte territoriumroep, die van april tot in juli wordt geroepen vanaf een hoge zitplaats.
In de vlucht zingt de koekoek lager en ook het interval is dan kleiner omdat het door de vlieginspanning te vermoeiend is de hoge noot te treffen. Zodra de vogel gaat zitten, zingt hij eerst een tijdje vals en corrigeert dan geleidelijk de toonhoogte van de hogere noot. De toonhoogte tussen de twee noten varieert tussen minder dan een kleine terts tot bijna een kwart.

Beste Wou’-ter,

Het moet gezegd, het voelt ietwat vreemd aan.
Ondanks het feit dat ik in het verleden reeds ontelbare keren diezelfde opeenvolging van letters heb gevormd, met pen op papier, krijt op de stoep, een vinger in een door vloedgolf vlak gestreken zandstrand, klopt op heden iets niet in dat bijwijlen autistische hoofd van me.
Het brein sputtert wanneer ik mijn aanhef met een komma besluit, terwijl mijn ogen, bij het overschouwen van mijn gedachtestroom, de voor mij althans o zo vertrouwde 6 letters zwart op wit zien contrasteren.
Wouter. Met o u.
Koe’-koek.

Wouter, dat ben ik immers, in de eerste plaats.
Enkel het toeval wil dat sommige anderen ook zo heten.
Alhoewel?
Het brein doet ons willekeur vermoeden, het gevoel ervaart het echter verschillend.
In werkelijkheid moet er een wezenlijk verband tussen deze kwajongens bestaan, ontegensprekelijk.
Eentje dat enkel door kleine tenen of mensen in witte stofjas kan worden opgespoord.
Torfs, Van Besien, Van Bellingen, Deprez, Verschelden, De Wilde.
Zelden in gedachten een naamgenoot ontmoet waarmee geen klik was.
Mijn reden tot contact, even tussendoor?
Een samenwerking.
Dat is een mooi uitgangspunt zou ik zo zeggen. Tijd om mijn vleugels uit te slaan.

“Mussen vliegen in zwermen, de adelaar vliegt alleen”, valt er op www.wonter.be te lezen.
Interessante blog, kan ik stellen. Het bezoeken meer dan waard.
Gaandeweg heb ik van anderen begrepen, dat ikzelf ook niet als mus val te catalogeren.
Met regelmaat van de klok word ik hier door hen aan herinnerd.
“Speciaal, apart, eigenzinnig, arrogant. openhartig, cassant.”
Nog een ander had het over : “Nothing but a grown up kid”
Misschien bedoelde hij wel het zwarte kuikentje met de halve eierschaal op zijn kop die zich steeds structureel tekort gedaan voelt.

Superball

Mijns inziens was ik de stuurloze stuiterbal waar ze geen vat op kregen.
Zo een bal die je strategisch in een weloverwogen veilige richting gooit, doch waarvan je vergeet dat hij steevast, van bij de eerste stuit al, lukraak alle kanten van de kamer opschiet, en de kans zeer reëel is dat hij door de grimmigheid van zijn tussenlandingen, alsnog aardewerk en glazen posturen tot puzzels voor gevorderden zal herleiden.
En dat terwijl je initieel dacht de controle over het ganse gebeuren in handen te hebben..
Ik moet je niet zeggen dat ik al doende, spelenderwijs weliswaar, meermaals mensen vol in het gezicht heb geraakt.
Ach, zo gaat dat toch vaak bij kinderen. Het start allemaal zo onschuldig.

Het proces

“Ik pleit ontoerekeningsvatbaar”. Ik ontken elke vorm van een vrije wil.”
“Ik ben maar een stuiterbal mijnheer, stuiteren is wat ik doe.”
“Slechts toeval bepaalt de impact van mijn daden”.

“Wees mild, mijnheer de rechter”, “ik ben ocharme een kind. Ik ben het, Calimero……. handelend vanuit een existentiële angst ten prooi te vallen aan gewetenloze graaihanden, gepatenteerd in het kneden van goedzakken tot marionetten. “

Alibi’s allerhande ontleende ik aan de wetenschap die de psychologische effecten van de impact van het gebruik van stuiterballen op de menselijke psyche onderzoekt.
Dat moest meer dan volstaan.

“Of ik ook normaal kon doen, minder megalomaan?”

“Ik ben slechts een stuiterbal Mijnheer de rechter.”, herhaalde ik.
“Stuiterballen hebben net iets andere eigenschappen dan pakweg een tennisbal. Het is raadzaam om als gebruiker je daar ten volle van bewust te zijn.
Alles start met de keuze, de kennis, van het materiaal en de omgang er mee.”

“Wat U megalomaan vindt Mijnheer de rechter, vind ik misschien wel heel normaal”

Of is deze reactie nu net een voorbeeld van wat U hoogdravend noemt?