Belgian Tigers

Wereldkampioenschap basketbal dames, Santa De la Cruz, Tenerife. 22-29 September 2018

Jimmy, de eenzame fietser

Ann Wauters rijdt op een fiets en ze lacht. Ze draait een klein verzet.
Het recept voor een hoopvol België.
Niets aan de hand zou U zo denken.
Dat doet ze immers vaker, fietsen dan.

Ik twijfel.
Ik twijfel aan de knie. Niet aan de hand.
Die raakt het nooit verleerd.
Ann staart voor zich uit en lacht de menigte tricolore vlaggen toe.
Gekrulde mondhoeken doen ons een staat van fysieke paraatheid vermoeden. Ik blijf sceptisch.

Fietsen immers, patriot, doet U wat mij betreft op de vele mooie geasfalteerde wegen die Tenerife rijk is, onder felblauwe lucht, en enkel de verschroeiende middagzon als tegenstander van een veel te klein verzet. Meer kan een oude knie niet dragen.
Fietsen is een bezigheid voor bejaarde sporters, ten behoeve van de conditie en de mentale gezondheid. Als loutering voor het gehavend lichaam.
Een fiets aan de zijlijn van een basketbalveld triggert een instante twijfel ten aanzien van de fysieke paraatheid van de persoon die hem bestijgt.
Laat U dus maar niets wijsmaken patriot. Heeft U dat verzet gezien? Daar zat niet veel snee op.

Japans tikkertje

Ann speelt een rol, bevochtigt haar guitige ogen en flirt met de vele camera’s in handformaat.
Een rol waarbij ze ons allen, doch zichzelf in eerste plaats, tracht wijs te maken dat die knie klaar is voor een spelletje Japans tikkertje.
Een variant waarbij 5, qua morfologie identiek gelijke, Japanse meisjes kriskras door elkaar lopen. Eentje van hen beschikt over een oranje bal, die moet je zien af te pakken.
Stilstaan bij hen is per decreet verboden en wordt onmiddellijk gepenaliseerd met zweepslagen en de bankzittersrol.
Als tegenstander moet je verhinderen dat de bal door één van hen in een net op hoogte wordt gedropt. Lijkt verdacht veel op basketbal, niet?

De meisjes komen ergens in een fabriek in een buitenwijk van Tokio van de band gerold.
Enkel bij de finale afwerking, vlak voor de kwaliteitscontrole, worden ze van een ander kleurtje haarlak, naam en rugnummer voorzien, louter ter herkenning.

De fabriek draait goed, zeer goed zelfs.
De Aziatische markt werd, tot spijt van de Chinezen, volledig veroverd. Binnenkort staat Amerika als marktleider onder druk. Benieuwd of Donald tevens de import van Japanse poppetjes aan banden zal leggen?

Belgium – Japan 75 – 77

“Het ging al bij al goed”, was de analyse van Ann achteraf, al moest ze ook wel toegeven dat die knie na 9 maanden toch nog behoorlijk tegenpruttelde.
Ann is getraind diplomaat. Ze is al aan hetere vuren onderworpen. De media is braaf. Ze willen vrienden maken.

Anns plausibele paraatheid speelde in het nadeel van de ploeg, zo zie ik het. De staff maakte een inschattingsfout, stelde zich te afhankelijk op. Dit was geen match voor Ann, na 9 maanden afwezigheid.
Verdedigend kon ze het niet belopen en aanvallend leed ze, on-Anns, teveel cruciaal balverlies. Signalen die wijzen op ongerustheid.
Kyara deed het lang niet slecht, statistieken spreken mij niet tegen.
Ann wou misschien wel te graag, maar dat mag niet de doorslag geven. Soms moeten sterren tegen zichzelf worden beschermd.
De inside dominantie en ervaring die als tegenargument kunnen worden aangereikt, gaan bij deze niet op. Japan verdedigde, trapte, bumpte, dubbelteamde alles wat inside ging.
Zelfs een fitte Meesseman kon ons op geen enkele makkelijke korf inside trakteren.
We gaan enkel de boot in als we op onze spelwijze worden gepakt, moeten de Jappen hebben gedacht, penetratie en outside shot.
En ei zo na had het zo maar even gekund.

Akela : hoofdleider van een welpentak

Een kritische noot aan haar adres is gelegitimeerd, verder zou ik me niet wagen.
Ann verdient immers onze allerdiepste respect.
Want laten we eerlijk zijn.
Zonder haar geen brons op het voorbije EK en zonder haar al evenmin een opworp op dit WK.
Zonder Ann geen mediabelangstelling en zonder Ann al helemaal geen Belgian Cats.

Want, laat ons een kat een kat noemen. Ann is de spreekwoordelijke moeder van deze generatie jonge welpen, wiens nesten, kleerkasten en dromen werden gekleurd met haar goddelijke alomtegenwoordigheid.

Wat Kim en Justine waren voor het tennis, was Ann voor de basketbalsport. Ann speelde haar moederrol voortreffelijk.
Ze effende de weg voor haar welpen, die inmiddels zelf, ver buiten onze eigen landsgrenzen, als aristokatten worden gerespecteerd, en betaald, wat tenslotte de allergrootste graadmeter blijft.

Belgian Tigers 2.0 : Saté van sushi

Het feit dat Ann vandaag pas, in de nazomers van haar carrière alsnog sportieve successen haalt met deze groep katten, valt enkel deze nieuwe jonge generatie en hun begeleiding toe te schrijven.
Van jongs af aan, tijgers in wording. Toen ook al goed voor eremetaal.

De tijd is rijp om het bordje melk te laten voor wat het is.

Tegenstanders horen meedogenloos als stukken rauw vlees één voor één op onze lange hoektanden te worden gespietst.
Een naamsverandering zal onze nieuwe identiteit kracht bijstaan. Katjes zijn zo verdomd lief.
Voortaan gaan wij als Belgian Tigers door het leven, en wensen dusdanig ook zo te worden aangesproken.
Blazen behoort voorgoed tot het verleden. Vanaf heden bijten we van ons af, als eerste.
We are the Belgian Tigers.

Emma Neemt de fakkel definitief over en Ann krijgt een prominente rol naast Philip.
Wanneer gaat België hun wereldsterren economisch volledig verzilveren?
Eenmaal fysiek de appelsien tot het kreupele toe uitgeperst, onderscheidt in onze Belgische sportcultuur enkel een cursusje je van een gebrevetteerde loodgieter. Lees de frustratie.
Ann heeft ervaring zat en kan op haar eentje 20 A-cursussen basketbalkunde aan elkaar rijgen.

Dus meneer Umans, ik zocht het even voor je op. Het domein www.belgiantigers.be is alvast beschikbaar, tegen 9€ per jaar, en ook Ann heeft zich persoonlijk geëngageerd om zich nogmaals 20 jaar voor een schamele onkostenvergoeding ten dienste stellen van de Belgian Cats, excuseer, Belgian Tigers.
Het is ook voor mij nog even wennen.